postaci, które daremnie usiłowały uciec przed strzałami Amora - aluzji do Gromowładnego, do pięknego Apollina, co pasł stada Admeta, do dzielnego Achillesa, do Polifema, co wzdychał w jaskini. Ale obok tego zawiera napomknienia o faktach historycznych i zdarzeniach rzeczywistych, które pozwalają identyfikować podmiot liryczny elegii z osobą autora - sekretarza królewskiego, doktora obojga praw, cesarskiego palatyna, podpisującego się Ioannes Dantiscus. Kimkolwiek była Grynea, nawet jeśli była postacią zmyśloną, autodemonstracja uczuć jest tu istotnym znakiem kulturowym, znamiennym dla epoki humanizmu.<br>Napisana pod koniec życia i za życia poety nie drukowana Vita Ioannis de Curiis Dantisci (Życie Jana von Höfen Dantyszka) jest charakterystycznym zamknięciem całej