że to była pakość...<br><br>Odrzekłem jej słowami Mieńszykowa, które zapamiętałem, gdyż wydały mi się bardzo mądre:<br><br>- Przecież nie wszystko w życiu robi się dla pieniędzy...<br><br>Słowa te musiały dotknąć ją do żywego. Cofnęła się i zamarła na chwilę...<br><br>- Dla pieniędzy? Ja, dla pieniędzy? Cipun ci na język! Niedobre dziecko!<br><br>Wyszła obrażona, ale po chwili wróciła i przyniosła mi lukrowany różowy piernik:<br><br>- Masz, pranik dla ciebie... Na drogę...<br><br>Mówiąc to przytuliła mnie do siebie z macierzyńską tkliwością.<br><br>Zapachniało od niej mydłem i świeżo wypraną bielizną.<br><br>Potem powiedziała "dobranoc" i zdmuchnęła lampę.<br><br>&lt;tit&gt; 15. STYCZNIOWA NIEDZIELA&lt;/&gt;<br><br>W Petersburgu zatrzymaliśmy się u brata matki, wuja