chorału brabanckiego, śpiewających mgieł, czarnych, zmyślnych piesków na barkach, martwej natury, białych koronek. Choć odrobinę podszczypać starego kudłatego diabła - szydercę, który przyczaił się przy uchu pederasty Erazma i plecie jego ustami androny.<br>- Musisz to zapisać, piękne.<br>Pocałował ciepłe czoło żony. Na chwilę, nawet przy ułomnym oświetleniu, rozczulił go pięknie wykończony obrys ucha, bardzo szlachetny. - Teraz śpij, do świtu jeszcze możesz pospać, dobranoc.<br>- Dobranoc, ty też się połóż - odpowiedziała z uśmiechem znanym mu z czasu, kiedy sypiali w jednym łóżku.<br>- Zgaszę świecę.<br>- Nie trzeba, ja sama - sprzeciwiła się.<br>Spinoza rzeczywiście spał w fotelu, w gabinecie. W przelocie dotknął mruczącego kociego futerka. W