materiał kolędowy, przejmowany <br>przez chór na zasadzie korespondencji motywicznej lub rodzaju motywiki uzupełniającej. <br>Znaczenie tektoniczne ma faktura homofoniczna ze zróżnicowanym układem głosowym <br>i drobnymi imitacjami.<br> Trzy łacińskie msze kolędowe skomponował Feicht: Missa Pastoralis (1939), Missa <br>Pastoralis in defectu primi tenoris (1942), Missa pastoralis sine tenore: secunda <br>(1942). Zwraca uwagę nietypowa obsada dwóch mszy (co podkreśla kompozytor w <br>tytułach <br>kompozycji), dostosowana do możliwości wykonawczych, związanych z realiami wojny. <br>Omówienia mszy dokonał Mrowiec (1981, s. 116-122) w cytowanym już artykule, <br>nie zamieszczając przykładów nutowych. Autor podaje repertuar kolędowy wykorzystany <br>przez Feichta, w nielicznych tylko przypadkach niezidentyfikowany. Obejmuje <br>on przeciętnie ok. 10 kolęd