kochającej go królowej, wyrastająca na gruncie politycznych planów władcy i czarnych intryg dworu, z dominacją pozoru nad rzeczywistością, bliższa była Schillerowi niż Alfieriemu i zadecydowała o nieklasycznym rozumieniu tragedii przez Wężyka.<br> Don Karlos Wężyka nie został nigdy zagrany mimo wyrażonej już zgody cenzury (14 kwietnia 1808), mimo ustalonej przez Bogusławskiego obsady i być może &#150; planowanego terminu premiery. I to &#132;niedowcielenie" dramatu otwiera całą serię podobnych &#132;niedowcieleń" utworów pisarza, tracącego w ten sposób możliwość oddziaływania na swą epokę i szansę wypracowania sobie takiej pozycji, jaką chciałby zająć.<br> Wkrótce po zakończeniu Don Karlosa śmierć matki zmusza Wężyka do porzucenia Krakowa