w tych półruinach jak szczur. Zaciąga szarówka, mijamy kilka takich pijanych szczurów, pachnie ziemią, coraz bliższą wiosną, topniejącym śniegiem, dokładnie nie wiem, skąd bierze się taki charakterystyczny zapach schyłku zimy, zwłaszcza za miastem. Milena starannie wyszukuje twarde, suche miejsca, gdzie bez ryzyka może stąpnąć kozaczkiem za ileś tam grubych tysięcy, obstalowanym u słynnego szewca; idę za nią, bo w nie znanym mi i trochę strasznym Konstancinie jest moim cicerone.<br>- To dawna willa Wedla, a to Wacława Gąsiorowskiego, takiego pisarza; o popatrz, tu mieszkał kiedyś Żeromski, wdowa po nim jeszcze żyje.<br>Wie to wszystko, bo oprowadził ją po Konstancinie dziadek, do którego