jej własny los, są to jej własne powikłania, które pokonuje siłą własnej indywidualności. W obu tych filmach kobieta staje się strażniczką praw ducha. Przeciwstawia się zakłamaniu i męskiej dominacji w perspektywie życia osobistego. Broni własnych racji i osobistej godności. Staje się prawdziwą rewolucjonistką uczucia, które karze jej łamać prawo i obyczaje po to, by zrozumieć jego właściwy sens.<br><br> Rzecz w tym, że w Algierii i w Iranie, a więc w krajach rządzonych niepodzielnie przez mężczyzn, kobieta jest i była zawsze spychana na margines życia publicznego. Tymczasem w obu tych filmach to kobiety zabierają głos. Kierując się wewnętrzną niezależnością i wrażliwością, wskazują