utrzymania podstawowej siatki ulic, wyznaczanej linią XIX/XX-wiecznych trotuarów. Stanowiło to poszanowanie, w jakiejś mierze, dwuwymiarowego planu bez nawiązywania do trzeciego wymiaru, będącego istotną częścią układu przestrzennego.<br>Już w 1948 r., mimo uwarunkowań nie sprzyjających ochronie całych zespołów staromiejskich na ziemiach zachodnich i północnych, &lt;name type="person"&gt;Wacław Podlewski&lt;/&gt; programował, że "&lt;q&gt;jeśli ocalały odpowiednie fragmenty zabytkowe w terenie i dokumenty archiwalne będą dostateczne do rekonstrukcji - powinny być, należy sądzić, odbudowane w swej dawnej formie&lt;/&gt;". Natomiast "&lt;q&gt;w miastach &lt;gap&gt;, w których poza nielicznymi obiektami zabytkowymi - całe zespoły budowli posiadały architekturę niezabytkową, wydaje się, że odbudowa powinna dążyć w kierunku stworzenia architektury nowej, sharmonizowanej z ogólnym