dziwnie obco, tym<br>bardziej że już południe minęło, a ojca wciąż nie było.<br> Wreszcie zjawił się, ale nie ten sam, tknęło mnie to od razu. Wszedł<br>w drzwi z gotowymi słowami, bo zanim zdążyłem się podnieść z łóżka na<br>jego widok, powiedział:<br> - Przyjechałem po ciebie, synu. - I popatrzył na mnie, oczekując tej<br>mojej radości, którą sobie przez drogę ułożył.<br> - Jak to? - spytałem zdziwiony.<br> - Koniem - rzekł, a uśmiech zadrgał mu na twarzy. - Chodź, wyjrzyj na<br>dwór.<br> Nie wiedziałem, co powiedzieć. Chwyciłem się jakiejś mglistej<br>nadziei, że może żadnym koniem nie przyjechał, tylko tak sobie<br>wymyślił, ażeby się potem pośmiać trochę ku rozweseleniu