jakby ktoś inny do kogo innego... - Nie odchodź. Zapraszam cię. Zjesz ze mną? Zrobiłam to dla nas... Nie uciekaj! - krzyknęła nie wiadomo dlaczego, jakby mógł ruszyć choć palcem u nogi i jakby mogło jej na nim, skulonym w krzaku, siedzącym przy tym stole, zależeć.<br>- Wejdź przez ganek. - Wykrzyknik ustąpił spokojowi oczywistości, że posłucha. Wydawało mu się to niemożliwe, ale poprzez nagły szum liści i migotanie powietrza przed oczami doszło go wyraźne ciepło i śpiewna miękkość jej głosu.<br>11<br>Tak więc wygląda dom. Prawdziwy jak herbata, którą pije, nieprawdopodobnie pachnąca i cierpka mimo dwu łyżeczek cukru, jakie udało mu się donieść do