rękawicy, a Icek się śmiał, śmiał, pejsikami chwiał, chwiał..." - i pewnego dnia robię odkrycie, że słowa pasują jak ulał do literek. W dodatku leniuch Witek nie chce się nauczyć pisania, ciocia męczy go nauką po lekcjach, a ja wdrapuję się na krzesło po drugiej stronie stolika. Dlatego pierwsze słowa piszę od prawej do lewej i mama śmieje się, że opanowałam hebrajski. Ale czytanie idzie mi świetnie, nie trzeba już monotonnej Almy. Skończyło się życie doczesne, zaczyna się życie urojone. Co dzień dalsze i bogatsze. <br>Sama chcę wejść w ten świat odemknięty, istnieć bardziej tam niż w rzeczywistości. To jest prawie tak