również odstępstwa od przyjętych w operze reguł. Czeczot osadzał "średniowieczny" temat w scenerii wywodzącej się z modnego gotyckiego melodramatu (didaskalia: <q>„Teatr wyobraża kościół na cmentarzu, pełnym grobowców, w głębi ukazuje się las; w wieży kościoła okna mieszkania Małgorzaty. Na teatrze panuje noc, potem wschód słońca"</>), a w kompozycji operetki odbijają się tezy Sulzera i Schlegla. Czeczot kontrastuje: przeplatając nastroje dramatyczne i modlitewne, rytmy arii i śpiewki, patetyczny liryzm z krotochwilną scenką. W rezultacie można odnieść wrażenie, że autor, starając się wykorzystać poszczególne możliwości gatunkowe operowego libretta, zapomniał o prawdopodobieństwie psychologicznym i o sensie całości - co między innymi wypominał mu Mickiewicz