stoi uparcie w oknie. To w każdym razie jeszcze nie najgorzej, skoro może stać w oknie. A co ona wie? Co jej powiedzieli lekarze - maleńkiej biednej staruszce, która przeżyła z nim całe życie? Czy może zapłacić lekarzom za lepszą opiekę i za lepsze odpowiedzi? Była dziś u niego, a teraz odchodzi. Może pójdzie na dworzec i wsiądzie do pociągu. Pociąg będzie się toczył w przeciwnym kierunku - do domu, który stoi obcy nagle i pusty i gnieżdżą się w nim ciężkie myśli. Odchodzę - załzawiony i ze ściśniętym gardłem - do swoich zaniedbanych spraw.<br> &lt;page nr=143&gt;<br>&lt;tit&gt;U geriatry&lt;/&gt;<br> Siedzieliśmy wczoraj na pochyłym stoku, Piotr szukał czterolistnej