Julek, zabrzmiała w nim nutka pogardy. - Ula na <br>pewno ma stracha!<br> - Zostaw ją! - rzekł ostro Zenek. - Niech zrobi, jak chce. Dziewczyny się do <br>tego nie nadają.<br> - Ja się nadaję! - zaprotestowała ostro Pestka. Zeszli z szosy w dół, szli <br>cicho jak wtedy, kiedy wypatrywali kraski. Ula jest na końcu. Słyszy podniecony <br>oddech Pestki idącej przed nią. Chwyta ją kurczowo za rękę, Pestka odwraca się.<br> - Co!<br> - Pestka! - błaga cicho Ula. - Pestka!<br> - Możesz nie iść! - Twarz Pestki jest zamknięta, prawie odpychająca.<br> Julek wymija Mariana, podsuwa się ku Zenkowi i pyta z podnieceniem, którędy <br>się będą przedostawać:<br> - Tą samą dziurą co ty?<br> - Można - mówi Zenek