było wstyd. Choćby ze względu na Kasię, która obserwowała tę scenę i widziała moją dwukrotną klęskę. Ale Kasia nie śmiała się, patrzyła na mnie ze współczuciem, a spojrzenie jej zdawało się mówić: "Niech się pan tym nie przejmuje. Trudno, taka już jest ta moja ciotka".<br>Po chwili znowu aż mi oddech zaparło ze zdumienia. Jednym ruchem ciotka Zenobia zdjęła z twarzy okulary, ściągnęła z głowy kask motocyklowy.<br>Zobaczyłem przed sobą śliczną dwudziestoparoletnią dziewczynę o delikatnych rysach twarzy i pięknych kasztanowych włosach. Duże, niebieskie oczy spoglądały na mnie ironicznie, a może nawet pogardliwie. Drobne, czerwone usta powiedziały:<br>- Idźcie już na obiad. Ja