się ułoży po myśli pańskiego ojca.<br>Nie spuszczałem oczu z jego twarzy. Dostrzegłem więc, że usta jego wykrzywił lekki grymas, gdy mnie tak poprawił. Powiedziałem: &lt;page nr=58&gt; - Przepraszam. - Za co?<br>- Za moje pytanie. Wiem, że jest niewłaściwe. Nie na miejscu.<br>- Nie. Jest młodzieńcze: Ale lepiej, że je pan postawił, niż gdyby pan ode mnie wyszedł z poczuciem, że nie otworzył pan przede mną serca i nie był pan ze mną szczery.<br>- Ksiądz mnie rozumie! <br>- Owszem. Ale na zadane mi pytanie nie mogę odpowiedzieć. Pańskiego ojca spotkało wielkie nieszczęście. Stracił zaufanie swego ordynariusza.<br>- Przecież można zbadać, że zarzuty, które ksiądz biskup Horzeliński stawia memu