znaki paradoksowe, ponieważ są one definiowane przez sądy paradoksowe. <br>Pojęcia te wskazują na różne aspekty rzeczywistości, będącej 'absolutnie <br>sprzeczną samotożsamością'. <br>Nishida uważał, że utożsamienie przez mistrzów zen 'jaźni zwyczajnej' <br>i 'jaźni oświeconej' świadczy najlepiej o tym, iż 'logika paradoksu' nie <br>zastępuje logiki klasycznej, lecz ją w sobie zawiera. Rozum klasyczny odgrywa <br>bowiem ważną rolę na drodze do 'oświecenia'. Punktem wyjścia filozofii zen <br>jest problem struktury i granic poznania, a sprzeczne wnioski pojawiają się <br>dopiero jako rezultat przeprowadzonej analizy. 'Oświecenie' jest możliwe <br>właśnie dlatego, że rozum klasyczny, napotykając własne (logiczne) ograniczenia, <br>dąży do ich przekroczenia. Także zmiana perspektywy postrzegania <br>rzeczywistości nie oznacza