znacznie więcej niż zwykle żebrzących dzieci. Zaczęto dochodzić przyczyny i ujawniono &lt;q&gt;"na jednej z błotnych ulic Powiśla istną akademię żebractwa"&lt;/&gt;.<br>&lt;q&gt;- Zostałem okradziony i nie mam za co wrócić do Zamościa. Niech mi pan da chociaż ze dwa złote...&lt;/&gt; Wynędzniała twarz, lekko zachrypły głos brzmiący dość sugestywnie, dający wyraźnie odczuć, że odmowa raczej nie wchodzi w rachubę i będzie niemile widziana. Obruszyłem się i nie dałem. Facet raczej nie wyglądał na zagubionego prowincjusza. Narkoman, czy też żebrak odgrzewający dawne pomysły wydrwigroszów? W oczach mam jeszcze licho wyglądającego mężczyznę, który w latach pięćdziesiątych na tym samym dworcu robił obchód każdego oczekującego na odjazd