ręką, że niby nie ma o czym mówić i wcale nie jestem obrażony, a po chwili pytam:<br>- Czy bardzo pan nienawidzi Polaków i Francuzów?<br>Żołnierz namyśla się głęboko i długo zastanawia nad odpowiedzią. Mówi wreszcie:<br>- ...<br>Widzę, że jest to skrajny wypadek solipsyzmu narodowego. Francja i Polska to tylko rekwizyty niemieckiego odnoszenia się do sprawy, nie posiadające samoistnego bytu, będące tylko niemieckim przedstawieniem. Jednak ten żołnierz nie jest mi niesympatyczny, ale wiele bliższy od głupawego Webera. Opowiada mi teraz o swoich Niemczech, czego zupełnie nie słucham, bo mnie to nie interesuje, ale jego zapał podoba mi się. Myślę sobie, że człowiek ten jest