ogranicza się ono do pewnego zbioru zjawisk poprzedzających B ; nazwijmy je A, A, -, A1. Na konieczność dokonania takiego ograniczenia wskazał prof. Kotarbiński, argumentując, że: (1) w przeciwnym wypadku zalecana przez Milla procedura byłaby niewykonalna, (2) tak się właśnie postępuje w naukach stosując indukcję eliminacyjną do wykrywania przyczyn. <br> ((...)) nazwiemy układem względnie odosobnionym (z uwagi na pewne jego własności, o których będzie mowa za chwilę), elementy A, -, A1 nazwiemy wejściami układu, element B nazwiemy (jedynym) wyjściem układu. Potrzebna nam jeszcze będzie symbolika na oznaczenie zajścia (czy też niezajścia) zdarzeń A, -, A1, B. Pisać będziemy odpowiednio A, -, A1, B(A, -, A1, B). Mówić będziemy