jeszcze poza liczbami magicznymi Z i N. Energie ((...)) są jeszcze niezwykle wysokie dla emiterów ((...)) W obszarze poza polonem energie zmniejszają się, aż do osiągnięcia względnie trwałych izotopów toru i uranu. Powraca wtedy ogólna prawidłowość wzrostu energii z wartością A (np. średnia wartość energii dla siedmiu izobarów o liczbach masowych ((...)) wynosi odpowiednio ((...)).<br><br>&lt;tit&gt;3.1.1. Energie i czasy rozpadu&lt;/&gt;<br><br> Cząstki emitowane w przemianach mają określoną energię kinetyczną mieszczącą się na ogół w granicach od 4 do 8,8 MeV. Cząstki z danego nuklidu bardzo rzadko mają wszystkie taką samą energię, zwykle tworzą kilka grup monoenergetycznych. Na podstawie stale zwiększającego się zasobu informacji