pozbawione podstaw, a orzeczenie to podtrzymał &lt;name type="org"&gt;SN&lt;/&gt;. Uznał bowiem, że według ówczesnego prawa polskiego polecenie, na które powoływał się oskarżony prokurator, wyłączało odpowiedzialność karną wykonawcy.<br>&lt;q&gt;- Jeśli tę sprawę traktuję jako klęskę&lt;/&gt; - mówi &lt;name type="person"&gt;Kulesza&lt;/&gt; &lt;q&gt;- to dlatego, że stanowisko &lt;name type="org"&gt;SN&lt;/&gt; oznacza, że posłuszeństwo wobec zbrodniczego stalinowskiego rozkazu staje się zasadą uwalniającą od odpowiedzialności karnej wykonawcę bezprawia. Na dodatek&lt;/&gt; - oburza się szef pionu śledczego &lt;name type="org"&gt;IPN&lt;/&gt; &lt;q&gt;- prawomocnie usankcjonowano różnicę między regułami, na których opiera się w &lt;name type="place"&gt;Polsce&lt;/&gt; osądzanie zbrodni hitlerowskich, a osądzaniem zbrodni stalinowskich. Obowiązujący dotychczas dekret sierpniowy z 1944 r. mówi bowiem wprost, że działanie na rozkaz lub polecenie władzy nie wyłącza odpowiedzialności karnej za