przedstawione z prawdziwie protestanckim okrucieństwem obmywanie straszliwie okaleczonego, martwego ciała, leżącego na prosektoryjnym stole i zlewanego łzami tych, którzy Ją pokochali. Jest wreszcie wykradzenie ciała z grobu przez kochających uczniów (bo to Ewangelia raczej Renana niż świętego Mateusza). W jednej z końcowych scen filmu ponury pastor, wraz z resztą mężczyzn, odprawia swoje egzekwie nad pustą trumną. Grupa starców rozprawia o wiecznym potępieniu Bess nad grobem, w którym nie ma jej ciała. Jest w końcu scena zmartwychwstania. Po odprawieniu przez kochającego i cudem uzdrowionego męża prawdziwego pogrzebu, po powierzeniu ciała Bess falom Morza Północnego, na niebie pojawiają się dzwony. Dzwony, których zabrakło