im rozmiary proporcjonalne do części rozbudowanych tekstowo ­ Gloria i Credo,<br> ­ zacieranie warstwy semantycznej tekstu,<br> ­ różne typy narracji, np. praca motywiczna i korespondencja motywiczna z pierwszoplanową <br>rolą partii wokalnych,<br> ­ współdziałanie partii instrumentalnych z partiami wokalnymi, np. w tworzeniu <br>kulminacji, na gruncie różnych typów narracji,<br> ­ wstępy, epizody i interwencje instrumentalne jako momenty odprężenia, bądź <br>pogłębienia ekspresji,<br> ­ różnicowanie typów ekspresji aż do wprowadzania ekspresji dramatycznej,<br> ­ wykorzystywanie form samodzielnych i partii ensemblowych,<br> ­ tworzenie formy szeregowej.<br> Elementy te zostały użyte bardzo indywidualnie w wymienionych cyklach, co wiąże <br>się z silnym zróżnicowaniem języka muzycznego. Stanowią jednak niewątpliwie <br>wyróżniki stylu tych cykli, rozpatrywane zwłaszcza w kontekście problematyki <br>Wort