Szukając przeszłości pozbawieni jesteśmy niemal zupełnie pejzażu, który przybliżałby ją naszej wyobraźni.<br>Dla zrozumienia tamtych ludzi konieczny jest jednak wysiłek cofnięcia się ku dziewiętnastowiecznej atmosferze Warszawy. I warto przywołać tu przed oczy scenerię tamtego miasta - nieporadną składankę widzianych kiedyś rycin, starych fotografii i istniejących jeszcze tu i ówdzie resztek starych, odrażających domów z ubiegłego stulecia.<br>Tło tamtego dramatu: kilkusettysięczne fabryczno-handlowe centrum &lt;name type="place"&gt;Prywislanskiego Kraju&lt;/&gt;. Kilometry ulic i uliczek ciemnych i nie skanalizowanych. Dwujęzyczne szyldy sklepowe, małe żydowskie knajpki na rogach. Czynszowe kamienice ze studziennymi podwórzami. Eleganckie ściany frontowe zakrywające byle jakie oficyny. Rozległe salony pierwszych pięter i przeludnienie poddaszy i suteryn