1. Twórczość kobieca, literatura kobieca, proza kobieca to terminy, których prawomocność i sensowność podważa się twierdząc, że pole wspólnoty wiążącej utwory poszczególnych pisarek jest nieskończenie węższe od dzielących je różnic; że substancjalna jedność tej literatury nie opiera się na szczególnych cechach stylistyczno-językowych, zaś ekshibicjonistyczny gest podmiotu mówiącego - podmiotu, który odsłania swą seksualność - nie stanowi dostatecznie mocnego argumentu na rzecz "kobiecości". Gest to bowiem ściśle skonwencjonalizowany, podległy prawom gatunku: w poezji - częsty, nie zwracający uwagi, w prozie - rzadki, rzadszy niż inne, równie wątpliwe sygnały identyfikacji z konkretną płcią.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Obie autorki, bez względu na różne motywacje i uprzedzenia, próbują tego samego: zeskrobać