ciągłym wlewie dożylnym (p. str. 548). W obu systemach terapii dawki insuliny i ilość podawanej glukozy ustala się w ten sposób, by wartości glikemii (oznaczanej wielokrotnie) nie przekraczały 11,1 mM (200 mg/dl). Gdy stan chorego poprawi się na tyle, że może się on normalnie odżywiać, wlewy roztworu glukozy odstawia się, natomiast wielokrotne wstrzykiwanie insuliny krótko działającej utrzymuje się aż do całkowitego opanowania infekcji. Dopiero wówczas wraca się do leczenia, jakie chory stosował przed zakażeniem - w tym także do doustnego leczenia cukrzycy.<br><br>&lt;tit&gt;7.2. ZABIEGI CHIRURGICZNE U CHORYCH NA CUKRZYCĘ&lt;/&gt;<br><br>Przeciętnie co drugi chory z rozpoznaną cukrzycą staje wobec konieczności