wygadujesz za głupstwa?! - zawołała <br>zdziwiona i przestraszona. <br><br>- E... to nic... - byłam bardzo zawstydzona. <br><br>A jeszcze bardziej, gdy usłyszałam, jak mama opowiada <br>o tym ojcu: <br><br>- Myślałam, że mała ma gorączkę! Widocznie <br>dzieci odczuwają potrzebę takiego bezsensownego powtarzania <br>świeżo przyswojonych słów. <br><br>Mimo to nie mogłam się oprzeć urokowi zagadki, która <br>kryła się odtąd w każdej najcodzienniejszej i najlepiej <br>znanej rzeczy. Po dziesięć razy dziennie biegłam do Jana <br>i pytałam z bijącym sercem: <br><br>- A dębowa szafa?! A srebro?! A kołnierzyk przy <br>moim paltociku?! <br><br>Jan od razu wiedział, o co chodzi. <br><br>- Imitacja! - odpowiadał ponuro. <br><br>I okazywało się, że szafa nie była dębowa, że <br>srebro nie