lofofor ramienionogów ma postać kolistą, dopiero w miarę dalszego wzrostu przybiera kształt podkowiasty, a później spiralny. Kiedy w późniejszej ewolucji muszle terebratul przybrały duże rozmiary, odtworzyły też złożony aparat filtracyjny. Spirale lofoforu są odtąd na pozór podobne do swoich ordowickich przodków, ale zwinięte w przeciwnym kierunku.<br>Zapewne w trakcie ewolucyjnego odtwarzania spiralnego układu nie został "zapamiętany" poprzedni kierunek jego zwinięcia. Już w środkowym dewonie występowały gigantyczne terebratule o masywnych muszlach (Stringocephalus z "marmuru chęcińskiego"), być może zawdzięczające swoje rozmiary symbiozie z jednokomórkowymi glonami. Rynchonelle i terebratule dotrwały do dziś i stanowią <br>podstawowe grupy współczesnych nam brachiopodów. W odróżnieniu od ramienionogów bezzawiasowych