której nie sposób sobie wyobrazić życia umysłowego tak Kraju jak i Emigracji. Jeśli nie życzę w tym miejscu jubilatce utrzymania tych pozycji w przyszłości, to tylko dlatego, że nie składa się życzeń w sprawach, które i tak są przesądzone.&lt;/&gt;<br><br>strona 21<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;au&gt;Jerzy R. Krzyżanowski&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Z PERSPEKTYWY WARSZAWY LAT PIĘĆDZSIESIĄTYCH&lt;/&gt;<br><br>Próba odtworzenia po trzydziestu latach wrażeń, jakie wywarła na warszawskich czytelnikach połowy lat pięćdziesiątych Ku1tura opierać się mogło tylko na pamięci piszącego i na powtórnej lekturze niektórych tekstów, odczytywanych dzisiaj z innej zupełnie perspektywy niż ówczesna, warszawska, i z innym od ówczesnego, warszawskiego, doświadczeniem. Wydaje mi się jednak, że próby takiej dokonać