się w jego ciele, czuł żal i tęsknotę tym bardziej intensywną, że nie było siły, aby ją zaspokoić. Gdyby mógł, połknąłby kochankę wraz z jej rękami, nogami, brzuchem jak narkotyczną truciznę i lekarstwo .<br>&lt;page nr=206&gt;<br>Wymagało to dużego wysiłku, aby teraz pomimo wszystko zachować trzeźwość umysłu i powiedzieć:<br>- Tak, jesteś niekiedy bardzo odważna, nawet podziwiam twoją odwagę...<br>Wiedział, że jednak mówi nie to, co chce, i nie takim tonem, jak należało. W tedy przymusił się do innego tonu:<br>- Niekiedy jesteś tchórzliwa! - rzucił.<br>Z niezmierną Łagodnością i słodyczą poprosiła go, aby wytłumaczył, się jakich to bywa wypadkach, i potem zalotnie zapytała:<br>- Czy może tchórzliwa