w fazę zafascynowania, a nawet zagubienia siebie w drugim. Dopiero odpowiedź drugiego na to zafascynowanie, odpowiedź, której istotą jest podobne odkrycie i podobne zachłyśnięcie, przywraca kochającemu samego siebie. Miłość jest komunikacją, lepiej - komunią, jaka rozwija się na płaszczyźnie aksjologicznej indywidualności. Jest procesem zwrotnym gubienia własnej wartości w wartości drugiego i odzyskiwania jej w aktach miłości, którymi drugi człowiek na miłość odpowiada. Dlatego nieprzyjacielem miłości jest wszelki uogólniający schemat, i to przede wszystkim ten, który wynika z uproszczonych wizji człowieka. Miłość, zupełnie tak samo jak aksjologiczne Ja będące jej źródłem, nosi piętno transcendencji w stosunku do świata, w którym znalazła swój wyraz