do domów oddalonych niekiedy o tysiąc i więcej kilometrów.<br>Po pół godzinie, gdy zbieramy się powoli do powrotu, przychodzi wiadomość: rakieta nie osiągnęła przewidzianej wysokości. Prawdopodobnie pokrywa osłaniająca satelitę podczas startu z jakichś powodów nie została odrzucona, mimo że zadziałały ładunki wybuchowe, które powinny ją oderwać od korpusu rakiety. Wszystkich ogarnia przygnębienie. Za kwadrans najbardziej skomplikowany z amerykańskich bezzałogowych pojazdów kosmicznych, największy i najdroższy satelita, a jednocześnie ogromnie cenny przyrząd, który miał przynieść bezcenne dane szybko rozwijającej się współczesnej astronomii, wejdzie w górne warstwy atmosfery, a później spłonie w dolnych jej warstwach. Kwarcowe lustro teleskopu, stopione i nieprzydatne, opadnie gdzieś w