plany reformy.<br>W Paryżu sceny subwencjonowane przez państwo - Opera i Comédie Française, a od 1815 roku także Odéon, zapewniały żywot repertuarowi klasycznemu (to on był subwencjonowany); zaś do gustów szerokiej publiczności dopasowywały swój repertuar liczne już w końcu XVIII wieku teatry bulwarowe. Ich rozwój powstrzymał dekret Napoleona z 1807 roku, ograniczający liczbę teatrów w Paryżu do dziewięciu; piętnaście sal teatralnych zostało zamkniętych. Po upadku Cesarza restytuowano je, pojawiły się kolejne teatrzyki. Ważne miejsce zajmował wśród nich otwarty w 1806 roku teatrzyk Variétés, grywający przede wszystkim przekłady teatralnych nowości europejskich (często raczej przeróbki niż przekłady, dopasowywane do paryskich zwyczajów i cenzury). Tu