nadmiernego etatyzmu, środkiem do ograniczania zakresu działania państwa i faworyzowania wielkich firm prywatnych, krajowych i zagranicznych. Taką właśnie strategię proponuje się krajom będącym w okresie przejściowym od realnego socjalizmu do gospodarki rynkowej. <br>Niemożność uporania się z problemami bezrobocia w krajach wysoko uprzemysłowionych, mimo posiadanych przez nie wielkich zasobów finansowych, pokazuje ogrom skali tego problemu dla krajów słabiej rozwiniętych. W ciągu bieżącej dekady muszą stworzyć 12 razy więcej nowych miejsc pracy tylko po to by rynek pracy wchłonął nowych pracowników - i to przy czterokrotnie mniejszym przyroście kapitału stałego brutto! Nasuwa się natychmiastowy wniosek. Jest nie do pomyślenia, by rozwiązania z Północy dały