niebie jak dziwaczne, wróżebne znaki. <br>- Patrz, sławetny mistrzu! - rzekł burmistrz. - Napatrz się do syta, albowiem po raz ostatni oglądasz dziś światło dnia. <br>Nie skończył jeszcze, gdy na kamiennej posadzce załomotały głuche kroki. Do izby wszedł gdański kat w czerwonym kapturze, wiodąc kilku swoich pachołków. <br>- Mistrzu &lt;orig&gt;małodobry&lt;/&gt;, czyń swoją powinność! - rozkazał ojciec miasta.<br>Oprawcy podeszli do starca stojącego przy oknie, porwali go za ramiona i poczęli siłą wywlekać z komnaty. Ale na samym progu sędziwy majster wyrwał się z ich uścisków i wznosząc do góry spracowaną dłoń zawołał: <br>- Przeklinam godzinę, w której przybyłem do waszego miasta! Przeklinam moje dzieło! Niechaj stanie mój