prawdę o sobie, godzi się uśmiechać?<br> Więc tylko kładąc fatalną rękę na sercu w milczeniu kłaniam się<br>nisko dwóm kobietom, które miały dusze.<br> I zmierzam do drzwi.<br> - Proszę pana! Wyniki zostaną opracowane nie wcześniej niż za<br>kilka dni.<br> Diagnozę przyślemy wprost na oddział - informuje starsza<br>wkładając złotą perukę.<br> Młodnieje w okamgnieniu.<br> Żegna mnie ciekawym spojrzeniem, rzuconym z ukosa, jakbym ją<br>czymś zafrapował, coś w sobie miał prócz chorych mięśni.<br> - A czy posługaczka tam czeka i odprowadzi pana?<br> - Tak - mówię. - Bez wątpienia.<br> To Rózia.<br> A Rózia jest jak opoka.<br> - I zamykam za sobą drzwi.<br> W pustej poczekalni Rózia spała na wąskiej ławce