pod nogi, czubek maczugi stuknął o ziemię, poturlali się po zabłoconych belkach.<br>- Pałki! Pałki! - wciąż wrzeszczał starzec.<br>Wojownicy za głęboko wbiegli w tłum. Rozpędzani i potrącani ludzie zaszumieli gniewnie.<br>Dowódca strażników sięgnął po świstawkę. Powalono go na ziemię, zaczęto kopać.<br>Ale wojownicy już zdążyli się pozbierać. Skupieni wokół wozów, zaczęli okładać napierających na nich ludzi.<br>- Wiozą pałki, by bić pałkami! - staruch stał niewzruszenie wśród walczących i krzyczał.<br>Wsparci plecami o jeden z wozów strażnicy wytrzymaliby do nadejścia pomocy. Stali ramię przy ramieniu, uderzali z wprawą, bili mocno, nie bacząc na wzrastający napór mieszczan. Czerwone od krwi końce maczug tłukły głowy, wbijały