tradycyjne i charakterystyczne dla polskiego tkactwa ludowego są pasiaki i kraciaki. Pasiaki rozpowszechniły się w środkowej części kraju, od Wielkopolski po Podlasie. Najstarsze były dwu lub trzykolorowe, o wąskich pasach, przeważnie w odcieniach czerwieni, łączonej niekiedy z czernią. W pasiakach z okolic Radomia dominowała czerń łączona z białymi prążkami, w okolicach Kielc biel zastępowała czerwień. W Wielkopolsce czerwień zestawiano z błękitem lub zielenią. Zieleń nadawała kolorystyczny wyraz tkaninom kurpiowskim. <br>Zmiany, które nastąpiły po wprowadzeniu barwników syntetycznych, zaważyły przede wszystkim na kolorystyce spódnic i zapasek. Zmiany te były często trudne do uchwycenia, pasiaki bowiem, które już przestały się podobać, pruto i przerabiano