metodami obiektywnymi. W związku z nieprawidłową pracą serca oprócz tonów mogą występować także szmery. Wyróżnia się szmery skurczowe (systoliczne), które są obserwowalne w przerwie między pierwszym i drugim tonem, oraz szmery rozkurczowe (diastoliczne), występujące między tonem drugim i trzecim oraz trzecim i czwartym. Szmery te dla pacjentów zdrowych mają amplitudę około 10 razy mniejszą od amplitudy tonów TI i TII oraz szersze i wyżej przesunięte pasmo częstotliwości. Sytuacje, w których amplitudy szmerów są porównywalne z amplitudami tonów wskazują na istnienie stanów chorobowych, np. świadczą o miażdżycowym zwężeniu ujścia aorty. Na rysunku 10.4 przedstawiono prawidłowe i patologiczne przebiegi czasowe szmerów skurczowych