łące.<br> Zeskoczyłem w kopny śnieg.<br> Oglądając osiadły wóz, zorientowałem się, że pękła rozwora.<br> Musiałem łupka po łupce zdejmować buczynę.<br> Zanim to zrobiłem i pod pękniętą rozworę związaną postronkiem podłożyłem okrąglak, nad łąkami się zmierzchało.<br> Teraz powolutku, powstrzymując na lejcach śpieszące do żłobu konie, wlokłem się kopyto za kopytem.<br> Wóz usztywniony okrąglakiem, szedł wyraźnie bokiem, celując dyszlem w przedwieczorne niebo.<br> Zanim dotarłem do domu, niebo, prawie zielone od nasilającego się mrozu, było widne od wielu, wielu świateł.<br> Gdy zajechałem przed dom, wrota od podwórza były otwarte na obydwa skrzydła.<br> A w takie wrota wjeżdża wesele, drabiniasty wóz ze zbożem, w takie wrota