której nie tolerowała.<br>Kiedy siano wyschło w kopach, następowało &lt;orig&gt;stożenie&lt;/&gt; i zwózka. &lt;orig&gt;Stożono&lt;/&gt; to, co nie mieściło się w stodole. Kopy znikały stopniowo, a stóg piął się coraz wyżej. Wreszcie specjalista od stożenia oznajmiał:<br>- Już &lt;orig&gt;zakopiam&lt;/&gt; - i przystępował do stromego budowania szczytu stogu. <br>Stóg musiał być równy i kształtny, jak okrągła średniowieczna baszta ze spiczastym hełmem. Kto nie potrafił dobrze &lt;orig&gt;stożyć&lt;/&gt;, nie brał się do tej roboty, bo żarty i prześmiewki były bezlitosne, jeśli budowla okazywała się na przykład wydęta z jednej, a wcięta z drugiej strony lub nadmiernie pękata i nieproporcjonalna. Ojciec zresztą doskonale znał możliwości swoich ludzi i partaczy