się stale w tej samej płaszczyźnie, że Ziemia w tej samej płaszczyźnie, przechodzącej przez Słońce. Stąd też płynie wniosek, że jeśli wystrzelonemu z powierzchni Ziemi sztucznemu satelicie nadamy na pewnej wysokości (gdzie w praktyce nie istnieje już opór powietrza) prędkość, równoległą do powierzchni naszego globu, satelita ten rozpocznie ruch, którym okrążać będzie Ziemię w określonej, stałej płaszczyźnie (będzie to płaszczyzna, w której leży wektor nadanej prędkości oraz środek masy Ziemi).<br>W dotychczasowym opisie ruchu centralnego, jakim ożywione jest ciało P, zwróciliśmy jedynie uwagę na pęd tego ciała. Wiemy jednak zapewne, że jeśli ciało o masie m biegnie z prędkością (...), ma - oprócz