Spoglądam wtedy na zegarek i chcąc coś jednak powiedzieć, oznajmiam: &lt;page nr=153&gt; - Boję się, że się spóźnię na obiad. Ona:<br>- Nie. Nie spóźnimy się.<br>Urzędnik wyjaśnia mi, że jest teraz ciężko z rezerwowaniem miejsc sypialnych na Wiedeń i Warszawę, a ja kątem oka obserwuję, co robi Kozicka. Czeka na mnie. Najpierw ogląda olbrzymie afisze wzywające do zwiedzania różnych krajów czy miejscowości turystycznych. Marszczy szerokie czoło, zacina duże zmysłowe usta. Jest ładna. Jej mały, zadarty nosek nie licuje z jej wiecznie ponurym i nieuprzejmym nastrojem. W pewnym momencie nasze oczy się spotykają. Daję jej znak, że zaraz skończę. Ona kiwnięciem głowy potwierdza, że przyjmuje