Wspomnienie pocałunku rozpalało moją wyobraźnię i rozlegało się w głowie łomotem, który zagłuszał kołatkę nocnego stróża i ujadanie psów. Kazia nie przyszła!<br><br>Niewiele myśląc wstałem, ubrałem się i zszedłem na dół. Skradając się na palcach uchyliłem drzwi pokoju Kazi.<br><br>- Kto to? - zawołala przestraszona.<br><br>- To ja Kaziu... - szepnąłem. - To ja...<br><br>Po omacku zbliżyłem się do niej i usiadłem na brzegu łóżka.<br><br>- Jak ty do mnie mówisz, smarkaczu! Oszalałeś Wyjdź stąd! Wyjdź stąd! W tej chwili!<br><br>- To ja, Kaziu - powtórzyłem drżącym szeptem.<br><br>Pochyliłem się nad nią i przywarłem ustami do jej warg. Nie broniła się, nie stawiała oporu, ale nie oddawała mi pocałunków