braki tego, co miał opuścić.<br>Chłopka porwała się nag1e z kolan i podreptała do kuchni. Usiadła tam na kuferku i patrzała na krzątającą się Stukonisową. Wreszcie zaskrzeczała jak chora wrona:<br>- &lt;orig&gt;Tyla&lt;/&gt; dobytku i psu na bude.<br>Odwrócona tyłem Stukonisowa zapytała:<br>- O czym pani mówi?<br>- Ze zaprzepaścił &lt;orig&gt;wszytko&lt;/&gt;. Ziemniaki się bez omasty &lt;orig&gt;zarło&lt;/&gt;, byle go w nauce wspomagać, a tu się obwiesił, diable nasienie.<br>- Tego tylko wam żal?<br>Powiedziała coś niewyraźnego i znieruchomiała. Stukonisowa wychyliła się z kuchni i palcem pokręciła na czole. Miało to oznaczać, że chłopka niespełna jest rozumu.<br>Do alkowy wdarł się swąd smażonej słoniny i Lucjan zaniósł się