geograficznych rozmaitych diabelskich<br>dolin, moczarów i pustyń jeszcze dziś możemy doszukać się śladu dawnego, negatywnego sacrum. Jakże<br>to przypomina naszą współczesność - regiony obłożone klątwą sankcji<br>gospodarczych, w odwet za polityczną krnąbrność. Wygony te zachowały<br>się w opisie świata -<br>literackim czy kartograficznym - nie jako miejsca zapomnianego sacrum,<br>lecz wyłącznie jako formy onomastyczne charakteryzujące ukształtowanie<br>terenu - szczyty górskie, rzeki, jeziora itd. W ich nazwach<br>geograficznych czasem pobrzmiewa słaby sygnał odległej, sakralnej<br>przeszłości.<br> Dla wiary, kultu czy religii miejsce jest kluczowe. Mówi o tym motto<br>niniejszego tekstu. Dopiero odkrycie miejsca czyni wyłom w nie<br>zróżnicowanej przestrzeni chaosu. Przede wszystkim - miejsca świętego.<br>Jego obecność stwarza