Bochni i Żywca. Szczególnie piękne są krzyże łemkowskie. W ostatnich kilkudziesięciu latach rozpowszechniły się na cmentarzach krzyże żelazne. <br>Fundatorami wioskowych i przydrożnych krucyfiksów, a przede wszystkim kapliczek, były klasztory, szlachta, rzadziej społeczność wioskowa. Ale już od czasu zniesienia pańszczyzny zamożni gospodarze stawiali obok swych chałup krzyże i kapliczki, rodzinne pomniki, opatrując je napisem fundacyjnym, świadczącym o tym, kto i w jakiej intencji je zbudował. Niezależnie od tego, kto zamawiaĐ, wykonywali je miejscowi rzemieślnicy. Rzeźby dostarczali świątkarze (obsługiwali zazwyczaj obszar o promieniu 30-40 km). Krzyże fundowano w różnych intencjach: przydrożne, by chroniły wędrowca przed złymi mocami, pokutne, by przebłagać za popełnione