ich wrzawą człowiek. Programy faszystowskie były dziwnie skromne, gdy chodziło o zamierzenia, dające się ocenić rozumowo. Apelowały do uczucia, wyobraźni. Masy upijał czyn jako czyn, bohaterstwo jako bohaterstwo, potęga jako potęga. Rozkosz wyzwalania się i niszczenia. Wyzwalania się ku czemu? Ku zbrodni i niewoli - to czeka na zakręcie drogi wszystkich opętanych dionizyjskim szałem. "Najważniejsze spotęgowanie romantyzmu", wyrażając się językiem Papiniego, rzeczywiście sprawiło, że ukazał się człowiek nagi, że intelektualizm stał się niebezpiecznym przestępstwem, a nowe ukryte w subliminal self władze doszły do głosu. Poszukiwanie "duchowej przygody" zmieniło się w aż nazbyt realną przygodę całego globu. <br> Te same przekształcenia społeczne, które wydały