chłopiec, jak on śpiewa, to każdy, kto z Polski, płacze. W każdy piątek jest lunch dla seniorów, pianino, skrzypce, ktoś śpiewa, koszerne jedzenie. Płaci się dwa dolary, a resztę kongregacja. Przychodzi każdy, kto chce, czarni, skośnoocy, bez względu na wyznanie. I wcale niebiedni. Przychodziła jakiś czas stara Niemka, która miała opodal swój dom i była obwieszona złotem. Wysoka, wyprostowana, w marynarskiej czapce. Przyprowadzał ją taki nieduży, ruchliwy, amerykański cwaniak, znacznie młodszy od niej. Nikt koło niej nie siadał, to ja się przysiadłam i mówię, ich bin eine Deutsche. Ucieszyła się. O, jak to dobrze, może się mną zaopiekujesz, bo on wynosi